Heimlich manevrası ile sınavım :)

Bir yaz akşamının tadını  terasta  sevdiceklerimle geçirirken; Ablam, abim,dayım, eniştem ve tabi ki ben. Oturmuş bol sohbetli şen kahkahalı geçen akşamımızın bir anda kursağımızda  kalış hikayesini paylaşacağım =)

Ortamımızı mümkün olduğunca canlandırmaya çalışacağım büyükçekmece  sahilinde denize sıfır manzaralı  büyükçe bir terastayız evin tam karşısında yüz metre ilerde devlet hastanesi bulunuyor bakın bu detay önemli :D  Masa düzenimiz, ben terasın kapısının önündeki sandalyede oturuyorum. Abim hemen yanımda, dayım da onun yanında masanın diğer ucunda ise ablam oturuyor karşımızda da tek başına köşe takımının tamamında yayılmış eniştem. Biz dördümüz sandalyelerde kıvranırken oda tek başına olmanın hakimiyeti ve rahatlığı ile en çok o konuşuyor. Tabi kıçı rahat olunca adamın, habire  espirileri ile ortamı şenlendiriyor :)
Yine bir şey söylemişti ne dediğini hatırlayamıyorum bende hunharca gülecekken bir anda son gülüşüm olabileceğini idrak ettim.
Ağzıma atmışım fındığı gülmemle nefes boruma takılması bir oldu nasıl bir ruh hali ise ayağa kalktım ve arkamı döndüm herkes gülücüğüne kaldığı yerden devam ediyor ben de mideme yumruklar atıyorum ölsem orda kimse fark etmeyecek :D zaten ben de tam da bu yüzden en mantıklı halimle kalkıp arkamı dönüp kendimle cebelleştiğime göre başka bir yol seçmemişim. Tamamen bilinçsizlik işte eh tabi bir yerden sonra can tatlı geldi nefes alamıyorum abime döndüm. Omzuna vurdum bir kaç saniyelik şok olmuş bakışlarından sonra ayağa fırladı ve heimlich manevrasını tersten uygulamaya başladı. Arkama geçip midemle göğüs kemiğim arasında ki boşluğa yapması gereken hareketi önüme geçip sarıldı sırtımada bir yerlere yapıyor kendince... Bunu gören dayım ters bir şeyler olduğunu anlamış olacak ki abimi bir hamle ile itip kocaman parmağını ağzıma sokmaya başladı. Garibim ablam da kendince şok geçirmiş izliyor. Eniştem ne mi yapıyor ona da birazdan geçeceğim hal böyleyken dayımın parmağı gırtlağımda. Abimin sırtıma hunharca nereye vurduğunun önemi olmayan hareketleri ile vurmaya devam ederken ben de son çırpınışımla dayımın elini zor bela ağzımdan kurtarıp bir adım daha atıp kaçma derdine girişmiştim. Neden arkamı dönüp sesizce ölmeye çalıştığımı daha iyi anlıyorum mantıklı açıklaması bu olsa gerek :D  O an tek derdim nefes almak o parmağın ağzımda olmaması gerektiğini iç güdüsel olarak biliyorum. Abimin zaten ne yaptığını anlayamadığım gibi tek istediğim kaçmaktı, oda olmadı huzurla ölmekti. :)  Bizim tonton enişte de devreye gireyim artık demiş olacak ki ablama "sen bir kalem getir hemen herkes sakin olsun kız ölüyor!" Allahın aşkına bu nasıl sakinleştirme şeklidir enişte? Neyse çok şükür masadan kalkıp yanıma ulaştığında, ki adam için oldukça da zor oldu. Kurulduğu yerden bir kalktı, ablamın köşesinden sandalyeyi ittirdi kendini son mohikan sandı herhalde. Derken arkama geçip sertçe heimlich manevrasını çok şükür doğru uyguladı. Uygulamasına da benim fındık inatçı çıktı, eh bide ben artık kendimden geçmeye başladım o esnada bir yandan da adam cağız  bağırıyor kalem hala bulamadınız mı ? Üçüncü denemesinde ağzımdan fırladı lanet fındık ve ciğerlerime çektiğim o nefesi ömrüm boyunca sanırım unutamayacağım. Unutamayacaklarım arasında  abim ve dayımın başarısız panik halindeki denemelerini de eniştemin son saniyelere kadar o masadan kalkamayışını da :) Kendime geldiğimde biraz zaman sonra şunu sordum abi kalemi ne yapacaktın? Herkesinde merak ettiği buymuş evet abi ya ne alaka  derken herkes olay anını konuşmak için tekrar masaya kuruldu.
En az benim kadar etkilenmiş şok olmuşlardı eniştemden soruma  gelen cevap boğazına batırıcaktım nefes alman için dedi.
- Ya abi hemen karşı taraf hastane oraya götürmek neden aklınıza gelmedi? Dedim
-Yetişmezdik dedi.
-Enişte hayatımı kurtardın kurtarmasına da sen ordan kalkana kadar hastaneye daha rahat gidermişiz dedim. Adam da karanlıktı kızım morardığını göremedim diyo yaaa :D
Abimle dayıma ya siz naptınız dedim yahu daha beter öldürüyordunuz dedim onlarda sadece panik yaptıklarını birinin cismi yakalayacağını düşündüğünden gırtlağımda parmakları gezmiş diğeride o an öyle kötü görünüyordun ki arkana geçmek vakit kaybı gibiydi ne bileyim mantıklı geldi panikten öyle yaptım diyorlar...  Hepside benim canlarım Allah başa vermesin hepsinin ödü koptu ama gel görki nasılda bilinçsisiz. Bu olay herkesin de başına gelebilcek bir durum çok şükür kurtuldum bir kişi yarı  bilinçliydi ortamda ve baygınlık geçirmeme yakın kurtardı. Hepsi üniversite mezunu okumuş aklı başında kişiler ama bu kadar basit ve herkesin bilmesi gereken ilk yardım uygulamasını bilmiyoruz.... Bu olay yaklaşık 9 yıl önce yaşanmıştır hala dün gibi aklımda sonrasında olan muhabbetlerimiz kelimesi kelimesine aklımda çok uzatmak istemedim. Önemli olan  basit ama hayat kurtaracak ilk yardım uygulamalarını en basit internetten açıp öğrenelim. Arkadaşlar yarın çocuğunuzun eşinizin kardeşinizin arkadaşınızın yanınızda bu tip bir olay gelmeyeceğinin garantisi yok... Bu arada yazım hatalarım illaki vardır kusuruma bakmayın hızlıca yazıp yayınlıyorum sonra beni bir üşenme alıyor :D Hadi kalın sağlıcakla :)

Yorumlar

  1. Çok geçmiş olsun ucuz atlatmışsınız. :)

    YanıtlaSil
  2. İşte o gün benim kaderim değişti :))

    YanıtlaSil
  3. Kesinlikle az çok demeden ilk yardım bilmek lazım hayat kurtarıyor :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Yorumunuz için teşekkür ederim.
N.D

Bu blogdaki popüler yayınlar

Görünmeyenler 13. Bölüm Final

Görünmeyenler...

Görünmeyenler 12. Bölüm